Fatty fish without environmental pollutants protect against type 2 diabetes
If the fatty fish we eat were free of environmental pollutants, it would reduce our risk of developing type 2 diabetes. However, the pollutants in the fish have the opposite effect and appears to eliminate the protective effect from fatty fish intake. This has been shown by researchers at Chalmers University of Technology in Sweden, using innovative methods that could be used to address several questions about food and health in future studies. 
Research on the effect of fish consumption on diabetes risk has produced contradictory results in recent years. Some studies show that eating a lot of fish reduces the risk of developing type 2 diabetes, while others show it has no effect, and some studies show it even tends to increase the risk. Researchers at Chalmers University of Technology conducted a study with an entirely new design and have now arrived at a possible explanation for this puzzle.
"We managed to separate the effect of the fish per se on diabetes risk from the effect of various environmental pollutants that are present in fish," says Lin Shi, a Postdoc in Food and Nutrition science. "Our study showed that fish consumption as a whole has no effect on diabetes risk. We then screened out the effect of environmental pollutants using a new data analysis method based on machine learning. We were then able to see that fish themselves provide clear protection against type 2 diabetes."
"Protection is provided primarily by consumption of fatty fish. However, at the same time, we saw a link between high consumption of fatty fish and high contents of environmental pollutants in the blood."
Environmental pollutants measured in the present study are persistent organic pollutants (POPs), for example dioxins, DDT and PCB. Previous research has shown that they may be linked to increased risk of type 2 diabetes. The varying effect of fish on diabetes risk in different studies could therefore be due to varying levels of consumption of fish from polluted areas in the different studies.
According to the Swedish National Food Agency, food is the main source of exposure to dioxins and PCBs. These substances are fat soluble and are primarily found in fatty animal foods such as fish, meat and dairy products. Particularly high contents are found in fatty fish such as herring and wild salmon from polluted areas. In Sweden, for example, this means the Baltic Sea, the Gulf of Bothnia and the biggest lakes, Vänern and Vättern.
The Chalmers researchers also used a new method to find out what the study participants had eaten, as a complement to questionnaires on dietary habits. Previous research has often relied entirely on questionnaires. This produces sources of error that may also have contributed to the contradictory results concerning fish and type 2 diabetes.
"Using a technique known as mass spectrometry based metabolomics, we identified around 30 biomarkers in blood samples, i.e. specific molecules that could be used to objectively measure of how much fish the study participants had consumed," says Lin Shi.
Overall, the new methodology provides considerably better tools for this research field. They can be used to better discern which dietary factors are the actual causes of different types of health effects.
"Metabolomics and the new way of analysing data give us new opportunities to distinguish between effects from different exposures that are correlated," says Rikard Landberg, Professor of Food and Nutrition Science at Chalmers. "This is very important as otherwise it is difficult to determine whether it is diet, environmental pollutants or both that affect the risks of disease."
The study is a case-control study nested in a prospective cohort in Västerbotten in northern Sweden. The participants had completed questionnaires on dietary habits and lifestyle, and provided blood samples, which were frozen. A total of 421 people who had developed type 2 diabetes after an average of 7 years were included, and they were compared with 421 healthy control individuals. The original blood samples were then analysed. In addition, blood samples were analysed that had been provided ten years after the first blood samples by 149 of the case-control pairs.
The study is reported in the article "Joint analysis of metabolite markers of fish intake and persistent organic pollutants in relation to type 2 diabetes risk in Swedish adults," which was published in The Journal of Nutrition.

De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)

Vette vis zonder milieuvervuilende stoffen beschermt tegen diabetes type 2
Als de vette vis die we eten vrij is van milieuverontreinigende stoffen, zou dat ons risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 verminderen. De verontreinigende stoffen in de vissen hebben echter het tegenovergestelde effect en lijken het beschermende effect van de inname van vette vis te elimineren. Dit is aangetoond door onderzoekers van Chalmers University of Technology in Zweden, met behulp van innovatieve methoden die kunnen worden gebruikt om in toekomstige studies verschillende vragen over voedsel en gezondheid te beantwoorden.
Onderzoek naar het effect van visconsumptie op het diabetesrisico heeft de afgelopen jaren tegenstrijdige resultaten opgeleverd. Sommige studies tonen aan dat het eten van veel vis het risico op het ontwikkelen van diabetes type 2 vermindert, terwijl andere aantonen dat het geen effect heeft, en sommige studies tonen aan dat het zelfs het risico verhoogt. Onderzoekers van Chalmers University of Technology hebben een studie uitgevoerd met een geheel nieuw ontwerp en zijn nu tot een mogelijke verklaring voor deze puzzel gekomen.
"We zijn erin geslaagd om het effect van de vis op zichzelf op het diabetesrisico te scheiden van het effect van verschillende milieuverontreinigende stoffen die in vis aanwezig zijn", zegt Lin Shi, een Postdoc in de voedings- en voedingswetenschap. "Onze studie toonde aan dat visconsumptie als geheel geen effect heeft op het diabetesrisico. Vervolgens hebben we het effect van milieuverontreinigende stoffen gescreend met behulp van een nieuwe gegevensanalysemethode op basis van machine learning. We konden toen zien dat vissen zelf een duidelijke bescherming bieden tegen type 2 diabetes."
"Bescherming wordt voornamelijk geboden door consumptie van vette vis. Tegelijkertijd zagen we echter een verband tussen een hoge consumptie van vette vis en een hoog gehalte aan milieuverontreinigende stoffen in het bloed."
In het huidige onderzoek gemeten milieuverontreinigende stoffen zijn persistente organische verontreinigende stoffen (POP's), bijvoorbeeld dioxines, DDT en PCB's. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat ze mogelijk verband houden met een verhoogd risico op diabetes type 2. Het variërende effect van vis op het diabetesrisico in verschillende studies zou daarom te wijten kunnen zijn aan verschillende niveaus van visconsumptie uit vervuilde gebieden in de verschillende studies.
Volgens het Zweedse Nationale Voedselagentschap is voedsel de belangrijkste bron van blootstelling aan dioxines en PCB's. Deze stoffen zijn vetoplosbaar en komen vooral voor in vette dierlijke voedingsmiddelen zoals vis, vlees en zuivelproducten. Bijzonder hoge gehaltes worden aangetroffen in vette vis zoals haring en wilde zalm uit vervuilde gebieden. In Zweden betekent dit bijvoorbeeld de Baltische Zee, de Botnische Golf en de grootste meren, Vänern en Vättern.
De Chalmers-onderzoekers gebruikten ook een nieuwe methode om erachter te komen wat de deelnemers aan de studie hadden gegeten, als aanvulling op vragenlijsten over voedingsgewoonten. Eerder onderzoek was vaak volledig afhankelijk van vragenlijsten. Dit levert foutbronnen op die mogelijk ook hebben bijgedragen aan de tegenstrijdige resultaten met betrekking tot vis en diabetes type 2.
"Met behulp van een techniek die bekend staat als op massaspectrometrie gebaseerde metabolomica, identificeerden we ongeveer 30 biomarkers in bloedmonsters, d.w.z. specifieke moleculen die konden worden gebruikt om objectief te meten hoeveel vis de deelnemers aan de studie hadden geconsumeerd", zegt Lin Shi.
Over het algemeen biedt de nieuwe methodologie aanzienlijk betere hulpmiddelen voor dit onderzoeksveld. Ze kunnen worden gebruikt om beter te onderscheiden welke voedingsfactoren de werkelijke oorzaken zijn van verschillende soorten gezondheidseffecten.
"Metabolomics en de nieuwe manier om gegevens te analyseren, bieden ons nieuwe mogelijkheden om onderscheid te maken tussen effecten van verschillende blootstellingen die gecorreleerd zijn", zegt Rikard Landberg, hoogleraar Food and Nutrition Science bij Chalmers. "Dit is erg belangrijk, want anders is het moeilijk om te bepalen of het dieet, milieuverontreinigende stoffen of beide de risico's van ziekten beïnvloeden."
De studie is een case-control studie genest in een potentiële cohort in Västerbotten in Noord-Zweden. De deelnemers hadden vragenlijsten over voedingsgewoonten en levensstijl ingevuld en bloedmonsters verstrekt die waren ingevroren. Een totaal van 421 mensen die na gemiddeld 7 jaar diabetes type 2 hadden ontwikkeld, werden opgenomen en deze werden vergeleken met 421 gezonde controlepersonen. De originele bloedmonsters werden vervolgens geanalyseerd. Bovendien werden bloedmonsters geanalyseerd die tien jaar na de eerste bloedmonsters door 149 van de case-control paren waren verstrekt.
De studie is gerapporteerd in het artikel "Gezamenlijke analyse van metabolietmarkers van visinname en persistente organische verontreinigende stoffen in relatie tot type 2 diabetesrisico bij Zweedse volwassenen," dat werd gepubliceerd in The Journal of Nutrition.