Bewegen tegen en bij (prostaat)kanker*
Uit een Amerikaanse studie onder ruim 10.000 mannen met prostaatkanker die twintig jaar gevolgd werden blijkt dat regelmatig
bewegen de kans om te overlijden aan kanker duidelijk lager wordt. Uit de studie blijkt dat niet alleen voorafgaande aan de diagnose kanker veel bewegen goed is doch ook als men
de ziekte al heeft. Vijf uur per week flink wandelen doet de kans om dood te gaan aan kanker met 34% verkleinen.
(April 2016)
Physical Activity May Improve Prostate Cancer Prognosis
NEW ORLEANS — Prostate cancer patients and survivors who maintain a moderate to high level of physical activity may improve their survival prognosis, according to research presented here at the AACR Annual Meeting 2016.
“Our results support evidence that prostate cancer survivors should adhere to physical activity guidelines, and suggest that physicians should consider promoting a physically active lifestyle to their prostate cancer patients,” said lead author Ying Wang, PhD, senior epidemiologist in the Epidemiology Research Program at the American Cancer Society in Atlanta.
Previous research has indicated that vigorous physical exercise could reduce the risk of prostate cancer specific mortality (PCSM). Wang said this study showed that the reduced risk of PCSM is associated with moderate to vigorous activity both before and after prostate cancer diagnosis.
Additionally, Wang’s study evaluated the impact of “sitting time,” which includes sedentary activities such as sitting or driving in vehicles, watching TV, and reading and found that it was not associated with PCSM.
Wang and colleagues evaluated data from 10,067 men who were part of the Cancer Prevention Study II Nutrition Cohort. All the men had been diagnosed with non-metastatic prostate cancer between the time they were enrolled in the cohort (1992 or 1993) and June 2011. Ages at the time of diagnosis ranged from 50 to 93. During the study period, 600 men died of prostate cancer.
The men reported the amount of time they spent engaged in recreational physical activity and the amount of time spent sitting. Physical activity included walking, dancing, bicycling, aerobics, jogging or running, lap swimming, tennis, or racquetball. The researchers calculated metabolic equivalent (MET) hours per week of activity based on the men’s reporting.
Researchers evaluated the men’s activity both before and after receiving a diagnosis of prostate cancer, and found similar benefits. After controlling for multiple factors including age at diagnosis, those who exercised for 17.5 or more MET hours per week (equivalent to twice the minimum of physical activity recommendations) before receiving their diagnosis had a 30 percent lower risk of PCSM compared with those who exercised for fewer than 3.5 MET hours per week (equivalent to less than one hour of moderately-paced walking per week). When evaluating post-diagnostic recreational physical activity, researchers found that the men who exercised the most had a 34 percent lower risk of dying of the disease than those who exercised the least. Additionally, the patients benefited whether they were maintaining physical activity or increasing their prediagnosis activity level after receiving a diagnosis of prostate cancer.
“The American Cancer Society recommends adults engage in a minimum of 150 minutes of moderate or 75 minutes of vigorous physical activity per week. These results indicate that following these guidelines might be associated with better prognosis,” Wang said. She added that further research could determine whether the results differ by age at diagnosis, body mass index, or smoking.
Wang and her colleagues also looked at the benefit of walking as the only form of physical activity, since about 40 percent of patients in the study said walking was the only form of recreational physical activity they did. Walking for four to six hours per week before diagnosis was associated with a 33 percent lower risk of PCSM, and walking for seven or more hours per week was associated with a 37 percent lower risk. No statistically significant association was observed with walking after diagnosis.
Wang said a limitation of the study is that subjects reported their own physical activity and sitting time data. Any self-reported data is subject to errors in reporting and recall. Also, this study did not separately investigate the impact of vigorous exercise, although other research has suggested that vigorous exercise is associated with lower risk of PCSM.
This study was funded by the American Cancer Society. Wang has no conflicts of interest.
Press registration for the AACR Annual Meeting 2016 is free to qualified journalists and public information
officers.
De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)
Lichamelijke activiteit kan verbeteren prostaatkanker Prognose
NEW ORLEANS - Prostate kankerpatiënten en overlevenden die een matig tot hoog niveau van lichamelijke activiteit kan hun overleving prognose te verbeteren te handhaven, volgens onderzoek hier gepresenteerd op de AACR Annual Meeting 2016.
"Onze resultaten ondersteunen het bewijs dat prostaatkanker overlevenden moeten zich houden aan richtsnoeren voor lichaamsbeweging, en suggereren dat artsen moeten overwegen het bevorderen van een lichamelijk actieve leefstijl van hun patiënten met prostaatkanker," zei leiden auteur Ying Wang, PhD, senior epidemioloog in de Epidemiologie Research Program bij de American Cancer Society in Atlanta.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat intensieve lichaamsbeweging het risico op prostaatkanker specifieke mortaliteit (PCSM) zou kunnen verminderen. Wang zei deze studie toonde aan dat het verminderde risico van PCSM gepaard met matige tot krachtige activiteit voor en na diagnose van prostaatkanker.
Daarnaast, Wang's studie evalueerde het effect van "zitten de tijd," die sedentaire activiteiten zoals zitten of rijden in auto's, tv kijken, en het lezen en vond dat het niet werd geassocieerd met PCSM omvat.
Wang en collega's beoordeeld gegevens van 10.067 mannen die deel uitmaakten van het Cancer Prevention Study II Nutrition Cohort waren. Alle mannen was gediagnostiseerd met niet-uitgezaaide prostaatkanker tussen het moment dat ze werden ingeschreven in het cohort (1992 of 1993) en juni 2011. leeftijden bij de diagnose varieerde van 50 tot 93. Tijdens de onderzoeksperiode, 600 stierven van prostaatkanker.
De mannen meldde de hoeveelheid tijd die zij besteed bezig met recreatieve lichamelijke activiteit en de hoeveelheid tijd die besteed zitten. Lichamelijke activiteit opgenomen wandelen, dansen, fietsen, aerobics, joggen of hardlopen, schoot zwemmen, tennissen of squashen. De onderzoekers berekenden metabole equivalent (MET) uren per week van de activiteit op basis van de mannen rapportage.
De onderzoekers beoordeelden de mannen activiteit, zowel voor als na het ontvangen van een diagnose van prostaatkanker, en vonden soortgelijke voordelen. Na correctie voor meerdere factoren zoals leeftijd bij diagnose, die vóór de ontvangst van de diagnose uitgeoefend 17,5 of meer MET uren per week (gelijk aan tweemaal de minimale fysieke activiteit aanbevelingen) had een 30 procent lager risico PCSM vergelijking met degenen die uitgeoefend minder dan 3,5 mET uur (overeenkomend met minder dan een uur matig tempo lopen per week). Bij de evaluatie van post-diagnostische recreatieve lichamelijke activiteit, vonden de onderzoekers dat de mannen die uitgeoefend, de meesten hadden een 34 procent lager risico te sterven van de ziekte dan degenen die het minst uitgeoefend. Bovendien, de patiënten baat of zij handhaven lichaamsbeweging of verhoging van hun prediagnosis activiteitsniveau na de diagnose van prostaatkanker.
"De American Cancer Society adviseert volwassenen deelnemen aan een minimum van 150 minuten van matige of 75 minuten van krachtige fysieke activiteit per week. Deze resultaten geven aan dat het volgen van deze richtlijnen kunnen worden geassocieerd met een betere prognose, "zei Wang. Ze voegde eraan toe dat verder onderzoek zou kunnen bepalen of de resultaten verschillen naar leeftijd bij diagnose, body mass index, of roken.
Wang en haar collega's ook gekeken naar het voordeel van wandelen als de enige vorm van fysieke activiteit, omdat ongeveer 40 procent van de patiënten in de studie zei wandelen was de enige vorm van recreatieve lichamelijke activiteit ze deden. Lopen voor 4-6 uur per week voor diagnose geassocieerd met een 33 procent lager risico op PCSM en lopen gedurende ten minste zeven dagen per week werd geassocieerd met een 37 procent lager risico. Er werd geen statistisch significant verband werd waargenomen met het lopen na de diagnose.
Wang zei dat een beperking van de studie is dat proefpersonen verslag uit over hun eigen fysieke activiteit en zitten time data. Elke zelf-gerapporteerde gegevens is onderhevig aan fouten in de rapportage en terugroepen. Ook heeft deze studie niet afzonderlijk onderzoek naar de gevolgen van de intensieve lichaamsbeweging, hoewel andere onderzoek heeft gesuggereerd dat intensieve lichaamsbeweging wordt geassocieerd met een lager risico op PCSM.
Deze studie werd gefinancierd door de American Cancer Society. Wang heeft geen tegenstrijdige belangen.
Druk op registratie voor de AACR Annual Meeting 2016 is gratis voor gekwalificeerde journalisten en voorlichters.
Reacties: