Artificial sweeteners combined with carbs may be more harmful than those sweeteners alone
The influence of artificial sweeteners on the brain and ultimately metabolism has been hotly debated in recent years. Some studies have found adverse effects on blood sugar and insulin levels, while others have not. In a study publishing in the journal Cell Metabolism, researchers say the discrepancies in these studies may be due to how the sweeteners are consumed—or, more specifically, what they are consumed with. 
Investigators report that the artificial sweetener sucralose seems to have no negative impact on its own, but when it is consumed with a carbohydrate, it induces deleterious changes in insulin sensitivity and decreases the brain's response to sweet taste as measured by fMRI.
"When we set out to do this study, the question that was driving us was whether or not repeated consumption of an artificial sweetener would lead to a degrading of the predictive ability of sweet taste," says senior author Dana Small, a neuroscientist who is a professor of psychiatry and the director of the Modern Diet and Physiology Research Center at Yale University. "This would be important because sweet-taste perception might lose the ability to regulate metabolic responses that prepare the body for metabolizing glucose or carbohydrates in general."
The trial enrolled 45 volunteers between the ages of 20 and 45 who didn't normally consume low-calorie sweeteners. All of them were of healthy weight and had no metabolic dysfunction. Other than consuming seven beverages in the lab over a two-week period, they didn't make any changes to their diet or other habits. The investigators conducted studies on the volunteers before, during, and after the testing period, including performing fMRI scans to look at changes in the brain in response to sweet tastes, as well as other tastes like salty and sour. They also measured taste perception and did an oral glucose tolerance test to look at insulin sensitivity.
The sweeteners were consumed as fruit-flavored beverages with added sucralose, or with table sugar for comparison. In what was intended to be a control group: some of the volunteers had the carbohydrate maltodextrin added to their sucralose drinks. The researchers chose maltodextrin, a non-sweet carbohydrate, to control for the calories of sugar without adding more sweet taste to the beverage. Surprisingly, it was this control group that showed changes in the brain's response to sweet taste and the body's insulin sensitivity and glucose metabolism. Given the surprising result, the researchers added a second control group, in which the participants drank beverages with maltodextrin alone. They found no evidence that consuming maltodextrin-containing beverages over the seven-day period alters insulin sensitivity and glucose metabolism.
"Perhaps the effect resulted from the gut generating inaccurate messages to send to the brain about the number of calories present," Small says. "The gut would be sensitive to the sucralose and the maltodextrin and signal that twice as many calories are available than are actually present. Over time, these incorrect messages could produce negative effects by altering the way the brain and body respond to sweet taste."
She notes that a subset of the previous studies of artificial sweeteners have involved mixing the sweeteners with plain yogurt, adding carbohydrates from the yogurt and leading to the same effects seen here as with the maltodextrin. This could explain why previous findings about artificial sweeteners have been in conflict with each other.
Small says that her team began doing similar studies in adolescents, but they ended the trial early when they saw that two of the kids who were getting the sucralose-carbohydrate combination had their fasting insulin skyrocket.
"Previous studies in rats have shown that changes in the ability to use sweet taste to guide behavior can lead to metabolic dysfunction and weight gain over time. We think this is due to the consumption of artificial sweeteners with energy," she notes.
"Our findings suggest that it's OK to have a Diet Coke once in a while, but you shouldn't drink it with something that has a lot of carbs," she adds. "If you're eating French fries, you're better off drinking a regular Coke or—better yet—water. This has changed the way that I eat, and what I feed my son. I've told all my friends and my family about this interaction."
Future studies will look at whether other artificial sweeteners, as well as more natural sweeteners like stevia, have the same effects as sucralose. Small expects that many of them will. "It's hard to say, because we still don't fully understand the mechanism," she concludes. "That's also something we hope to study further, especially in mice." 

De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)

Kunstmatige zoetstoffen in combinatie met koolhydraten kunnen schadelijker zijn dan alleen die zoetstoffen
De invloed van kunstmatige zoetstoffen op de hersenen en uiteindelijk op het metabolisme is de afgelopen jaren fel bediscussieerd. Sommige onderzoeken hebben nadelige effecten op de bloedsuikerspiegel en insulinespiegels gevonden, terwijl andere dat niet hebben gedaan. In een studie die gepubliceerd is in het tijdschrift Cell Metabolism, zeggen onderzoekers dat de verschillen in deze studies te wijten zijn aan de manier waarop de zoetstoffen worden geconsumeerd - of, meer specifiek, aan wat ze consumeren.
Onderzoekers melden dat de kunstmatige zoetstof sucralose op zichzelf geen negatieve invloed lijkt te hebben, maar wanneer het wordt geconsumeerd met een koolhydraat, veroorzaakt het schadelijke veranderingen in de insulinegevoeligheid en vermindert het de reactie van de hersenen op zoete smaak zoals gemeten met fMRI.
"Toen we aan deze studie begonnen, was de vraag die ons dreef of herhaalde consumptie van een kunstmatige zoetstof al dan niet zou leiden tot een aantasting van het voorspellende vermogen van zoete smaak", zegt senior auteur Dana Small, een neurowetenschapper die een professor in de psychiatrie en de directeur van het Modern Diet and Physiology Research Center aan de Yale University. "Dit zou belangrijk zijn omdat de perceptie van zoete smaak mogelijk het vermogen verliest om metabole reacties te reguleren die het lichaam voorbereiden op het metaboliseren van glucose of koolhydraten in het algemeen."
De proef omvatte 45 vrijwilligers tussen de 20 en 45 jaar die normaal gesproken geen caloriearme zoetstoffen consumeerden. Ze waren allemaal gezond en hadden geen stofwisselingsstoornissen. Afgezien van het consumeren van zeven dranken in het laboratorium gedurende een periode van twee weken, brachten ze geen wijzigingen aan in hun dieet of andere gewoonten. De onderzoekers voerden onderzoeken uit bij de vrijwilligers voor, tijdens en na de testperiode, waaronder het uitvoeren van fMRI-scans om te kijken naar veranderingen in de hersenen als reactie op zoete smaken, evenals andere smaken zoals zout en zuur. Ze maten ook de smaakperceptie en deden een orale glucosetolerantietest om naar insulinegevoeligheid te kijken.
De zoetstoffen werden geconsumeerd als dranken met fruitsmaak waaraan sucralose was toegevoegd, of ter vergelijking met tafelsuiker. In wat bedoeld was als controlegroep: sommige vrijwilligers hadden het koolhydraat maltodextrine toegevoegd aan hun sucralose-dranken. De onderzoekers kozen voor maltodextrine, een niet-zoet koolhydraat, om de calorieën van suiker te beheersen zonder een meer zoete smaak aan de drank toe te voegen. Verrassend genoeg toonde deze controlegroep veranderingen in de reactie van de hersenen op zoete smaak en de insulinegevoeligheid van het lichaam en het glucosemetabolisme. Gezien het verrassende resultaat voegden de onderzoekers een tweede controlegroep toe, waarin de deelnemers alleen met maltodextrine dronken. Ze vonden geen bewijs dat het consumeren van maltodextrine-bevattende dranken gedurende een periode van zeven dagen de insulinegevoeligheid en het glucosemetabolisme verandert.
"Misschien was het effect het gevolg van het feit dat de darmen onnauwkeurige berichten genereerden om naar de hersenen te sturen over het aantal aanwezige calorieën", zegt Small. "De darmen zijn gevoelig voor sucralose en maltodextrine en geven aan dat er tweemaal zoveel calorieën beschikbaar zijn dan er daadwerkelijk aanwezig zijn. Na verloop van tijd kunnen deze onjuiste berichten negatieve effecten veroorzaken door de manier te veranderen waarop de hersenen en het lichaam reageren op zoete smaak."
Ze merkt op dat een deel van de eerdere onderzoeken naar kunstmatige zoetstoffen het mengen van de zoetstoffen met gewone yoghurt omvatte, het toevoegen van koolhydraten uit de yoghurt en leidde tot dezelfde effecten die hier worden gezien als bij maltodextrine. Dit zou kunnen verklaren waarom eerdere bevindingen over kunstmatige zoetstoffen met elkaar in strijd waren.
Small zegt dat haar team vergelijkbare onderzoeken begon te doen bij adolescenten, maar ze beëindigden de proef vroeg toen ze zagen dat twee van de kinderen die de sucralose-koolhydraatcombinatie kregen, hun nuchtere insuline omhoog schoten.
"Eerdere studies bij ratten hebben aangetoond dat veranderingen in het vermogen om zoete smaak te gebruiken om gedrag te sturen, in de loop van de tijd kunnen leiden tot stofwisselingsstoornissen en gewichtstoename. We denken dat dit komt door de consumptie van kunstmatige zoetstoffen met energie", merkt ze op.
"Onze bevindingen suggereren dat het ok is om af en toe een cola light te hebben, maar je moet het niet drinken met iets dat veel koolhydraten bevat," voegt ze eraan toe. 'Als je frietjes eet, kun je beter een gewone cola of - beter nog - water drinken. Dit heeft de manier veranderd waarop ik eet en wat ik mijn zoon geef. Ik heb al mijn vrienden en mijn familie over deze interactie. "
Toekomstige studies zullen onderzoeken of andere kunstmatige zoetstoffen, evenals meer natuurlijke zoetstoffen zoals stevia, dezelfde effecten hebben als sucralose. Small verwacht dat velen van hen dat zullen doen. 'Het is moeilijk te zeggen, omdat we het mechanisme nog steeds niet volledig begrijpen', besluit ze. 'Dat hopen we ook verder te bestuderen, vooral bij muizen.'