Low levels of vitamin D in elementary school could spell trouble in adolescence
Vitamin D deficiency in middle childhood could result in aggressive behavior as well as anxious and depressive moods during adolescence, according to a new University of Michigan study of school children in Bogotá, Colombia. 
Children with blood vitamin D levels suggestive of deficiency were almost twice as likely to develop externalizing behavior problems—aggressive and rule breaking behaviors—as reported by their parents, compared with children who had higher levels of the vitamin.
Also, low levels of the protein that transports vitamin D in blood were related to more self-reported aggressive behavior and anxious/depressed symptoms. The associations were independent of child, parental and household characteristics.
"Children who have vitamin D deficiency during their elementary school years appear to have higher scores on tests that measure behavior problems when they reach adolescence," said Eduardo Villamor, professor of epidemiology at the U-M School of Public Health and senior author of the study appearing in the Journal of Nutrition.
Villamor said vitamin D deficiency has been associated with other mental health problems in adulthood, including depression and schizophrenia, and some studies have focused on the effect of vitamin D status during pregnancy and childhood. However, few studies have extended into adolescence, the stage when behavior problems may first appear and become serious conditions.
In 2006, Villamor's team recruited 3,202 children aged 5-12 years into a cohort study in Bogotá, Colombia, through a random selection from primary public schools. The investigators obtained information on the children's daily habits, maternal education level, weight and height, as well as the household's food insecurity and socioeconomic status. Researchers also took blood samples.
After about six years, when the children were 11-18 years old, the investigators conducted in-person follow-up interviews in a random group of one-third of the participants, assessing the children's behavior through questionnaires that were administered to the children themselves and their parents. The vitamin D analyses included 273 of those participants.
While the authors acknowledge the study's limitations, including a lack of baseline behavior measures, their results indicate the need for additional studies involving neurobehavioral outcomes in other populations where vitamin D deficiency may be a public health problem.

De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)

Lage niveaus van vitamine D op de lagere school kunnen problemen veroorzaken in de adolescentie
Vitamine D-tekort in de middelbare kindertijd kan leiden tot agressief gedrag en angstige en depressieve stemmingen tijdens de adolescentie, volgens een nieuwe studie van de University of Michigan naar schoolkinderen in Bogotá, Colombia.
Kinderen met vitamine D-waarden in het bloed die wijzen op een tekort, hadden bijna twee keer zoveel kans om externaliserende gedragsproblemen te ontwikkelen - agressief en regelbrekend gedrag - zoals gemeld door hun ouders, vergeleken met kinderen met hogere vitamine-niveaus.
Ook waren lage niveaus van het eiwit dat vitamine D in bloed transporteert gerelateerd aan meer zelfgerapporteerd agressief gedrag en angstige / depressieve symptomen. De associaties waren onafhankelijk van kenmerken van kinderen, ouders en huishoudens.
"Kinderen die vitamine D-tekort hebben tijdens hun basisschooljaren lijken hogere scores te hebben op tests die gedragsproblemen meten wanneer ze de adolescentie bereiken," zei Eduardo Villamor, professor epidemiologie aan de UM School of Public Health en senior auteur van de studie die verschijnt in het Journal of Nutrition.
Villamor zei dat vitamine D-tekort is geassocieerd met andere geestelijke gezondheidsproblemen op volwassen leeftijd, waaronder depressie en schizofrenie, en sommige onderzoeken hebben zich gericht op het effect van vitamine D-status tijdens de zwangerschap en de kindertijd. Er zijn echter weinig onderzoeken die zich tot in de adolescentie hebben uitgebreid, het stadium waarin gedragsproblemen zich voor het eerst kunnen voordoen en ernstige aandoeningen kunnen worden.
In 2006 heeft het team van Villamor 3.202 kinderen van 5-12 jaar aangeworven voor een cohortonderzoek in Bogotá, Colombia, via een willekeurige selectie uit openbare basisscholen. De onderzoekers verkregen informatie over de dagelijkse gewoonten van de kinderen, het opleidingsniveau van de moeder, het gewicht en de lengte, evenals de voedselonzekerheid van het huishouden en de sociaaleconomische status. Onderzoekers namen ook bloedmonsters.
Na ongeveer zes jaar, toen de kinderen 11-18 jaar oud waren, hielden de onderzoekers persoonlijke vervolggesprekken in een willekeurige groep van een derde van de deelnemers, waarbij het gedrag van de kinderen werd beoordeeld via vragenlijsten die aan de kinderen zelf werden afgenomen en hun ouders. De vitamine D-analyses omvatten 273 van die deelnemers.
Hoewel de auteurs de beperkingen van de studie erkennen, inclusief een gebrek aan basisgedragsmetingen, wijzen hun resultaten op de behoefte aan aanvullende studies met neuro-gedragsuitkomsten in andere populaties waar vitamine D-tekort een volksgezondheidsprobleem kan zijn.