ADHD en de ziekte van
Parkinson*
Uit een grote Amerikaanse studie, waarin van ruim 11 miljoen mensen 20 jaar gezondheidsgeschiedenis bekeken werd, blijkt dat de aandoening
ADHD de kans op de ziekte van Parkinson en Parkinsonachtige ziektes duidelijk kan vergroten. De
ziekte van Parkinson is een hersenziekte die zich normaal pas na het zestigste levensjaar voor kan doen. ADHD zorgt, zo blijkt uit de studie, voor een twee keer hogere kans op de ziekte van Parkinson, waarbij de kans ook nog groter is de ziekte al voor het zestigste levensjaar te krijgen. Zij met ADHD die ook nog eens medicatie, zoals Ritalin, daarvoor gebruiken bleken wel een zes tot acht keer hogere kans te hebben de
ziekte van Parkinson te krijgen.
De studie.
(December 2018)
ADHD may increase risk of Parkinson's disease and similar disorders
While about 11 percent of children (4-17 years old) nationwide have been diagnosed with attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD), the long-term health effects of having ADHD and of common ADHD medications remains understudied. Researchers at University of Utah Health found that ADHD patients had an increased risk of developing Parkinson's and Parkinson-like diseases than individuals with no ADHD history. The results are available online in the journal Neuropsychopharmacology.
"Parkinson's disease is commonly thought of as a neurodegenerative disease associated with aging," said Glen Hanson, D.D.S., Ph.D., professor of Pharmacology and Toxicology and School of Dentistry at U of U Health and senior author on the paper. "This may be the first time where a childhood disease and its treatment may be linked to a geriatric expression of neurodegenerative disorder."
In a retrospective, population-based study, Hanson's team found ADHD patients were more than twice as likely to develop early onset (21-66 years old) Parkinson's and Parkinson-like diseases compared to non-ADHD individuals of the same gender and age. The estimated risk was six to eight-times higher for ADHD patients prescribed the stimulant medications, including methylphenidate (Ritalin, Concerta, Daytrana, Metadate and Methylin), mixed amphetamine salts (Adderall) and dexmethylphenidate (Focalin).
"If we were to follow 100,000 adults over time, in one year we would expect 1 to 2 people will develop Parkinson's disease before age 50," said Karen Curtin, Ph.D., associate professor in Internal Medicine at U of U Health and first author on the study. "If we were to follow 100,000 adults prescribed treatment for ADHD over time, we estimate that over a year 8 to 9 patients will develop Parkinson's disease before age 50."
The authors caution that patients with a more severe type of ADHD may inherently be at an increased risk of motor neuron diseases like Parkinson's, and the results may or may not be a direct result of the stimulant medication. Future studies are needed to reach a more definitive conclusion.
"The jury is still out," Curtin said. "The increased risk we observed in people could be linked to having ADHD itself or perhaps a more severe form of ADHD, which may be more likely to be treated with medications."
ADHD is a brain disorder associated with changes in the release of dopamine, which regulates the emotional response. Parkinson's disease is a progressive nervous system disorder associated with tremors, stiffness and slowing of movement. Typically Parkinson's does not develop until age 60 or later.
The team used the Utah Population Database (UPDB), which contains vital and medical records of more than 11 million individuals who have lived in the state, to examine twenty years of historic records. Eligible patients were born between 1950?1992, were at least 20-years old by the end of 2011, were residents of Utah after January 1, 1996 and had no prior diagnosis of Parkinson's or Parkinson-like diseases.
Using the UPDB, Hanson and his team compiled an ADHD population, consisting of 31,769 patients, of which 4,960 were prescribed stimulant medications (2,716 received amphetamine salts, 1,941 received methylphenidate and 303 received both). The non-ADHD comparison population consisted of 158,790 individuals who were matched to the ADHD group on gender and age (5 to 1).
In addition to accounting for differences in gender and age, the study controlled for the effects of psychotic disorders and tobacco use that could be associated with Parkinson's independent of ADHD. Patients with a history of drug or alcohol abuse were excluded from the study. The team were not able to account for other factors that could contribute to the development of Parkinson's disease, including head trauma, brain injuries and environmental toxins.
According to Hanson, the study results should be considered preliminary. This study may be limited by the misclassification of non-ADHD subjects, who were diagnosed with the disorder outside of Utah, missed or incorrect diagnosis of Parkinson-like disease symptoms and the lack of information on the duration of use and dosage of ADHD medication prescribed.
This project builds on past research that reported a link between amphetamine abuse and the onset of Parkinson's disease, confirmed by other research groups.
"I believe the treatment is still a benefit, especially for children who cannot control their ADHD symptoms," Hanson said. "Medication really should be considered on a case-by-case basis."
More information: "Increased Risk of Diseases of the Basal Ganglia and Cerebellum in Patients with a History of Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder," Neuropsychopharmacology.
Provided by University of Utah
De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)
ADHD kan het risico op de ziekte van Parkinson en soortgelijke aandoeningen vergroten
Terwijl ongeveer 11 procent van de kinderen (4-17 jaar oud) in het hele land is gediagnosticeerd met Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), blijven de gezondheidseffecten op de lange termijn van het hebben van ADHD en van gewone ADHD-medicijnen nog niet voldoende. Onderzoekers van de Universiteit van Utah vonden dat ADHD-patiënten een verhoogd risico hadden op het ontwikkelen van Parkinson- en Parkinson-achtige ziektes dan personen zonder ADHD-geschiedenis. De resultaten zijn online beschikbaar in het tijdschrift Neuropsychopharmacology.
"Ziekte van Parkinson wordt vaak gezien als een neurodegeneratieve ziekte geassocieerd met veroudering," zei Glen Hanson, D.D.S., Ph.D., hoogleraar Farmacologie en Toxicologie en School voor Tandheelkunde aan U of U Health en senior auteur op het papier. "Dit kan de eerste keer zijn dat een kinderziekte en de behandeling ervan kunnen worden gekoppeld aan een geriatrische expressie van neurodegeneratieve stoornis."
In een retrospectief, op de bevolking gebaseerd onderzoek, stelde het team van Hanson vast dat ADHD-patiënten meer dan tweemaal zoveel kans hadden om vroege (21-66 jaar oude) Parkinson- en Parkinson-achtige ziekten te ontwikkelen in vergelijking met niet-ADHD-individuen van hetzelfde geslacht en dezelfde leeftijd. Het geschatte risico was zes tot acht keer hoger voor ADHD-patiënten die de stimulerende geneesmiddelen voorgeschreven kregen, waaronder methylfenidaat (Ritalin, Concerta, Daytrana, Metadate en Methylin), gemengde amfetaminezouten (Adderall) en dexmethylphenidate (Focalin).
"Als we in de loop van de tijd 100.000 volwassenen zouden volgen, verwachten we dat binnen een jaar 1 tot 2 mensen vóór de leeftijd van 50 jaar de ziekte van Parkinson zullen krijgen," zei Karen Curtin, Ph.D., universitair hoofddocent interne geneeskunde bij U of U Health and eerste auteur van het onderzoek. "Als we in de loop van de tijd 100.000 volwassenen voorgeschreven behandeling voor ADHD zouden volgen, schatten we dat meer dan een jaar 8 tot 9 patiënten de ziekte van Parkinson vóór de leeftijd van 50 zullen krijgen."
De auteurs waarschuwen dat patiënten met een ernstiger type ADHD inherent een verhoogd risico hebben op motorneuronziekten zoals Parkinson, en de resultaten kunnen al dan niet een direct gevolg zijn van de stimulerende medicatie. Toekomstige studies zijn nodig om tot een meer definitieve conclusie te komen.
'De jury is nog steeds buiten,' zei Curtin. "Het verhoogde risico dat we bij mensen zagen, kan worden gekoppeld aan het hebben van ADHD zelf of misschien een meer ernstige vorm van ADHD, die waarschijnlijk vaker met medicijnen wordt behandeld."
ADHD is een hersenstoornis die verband houdt met veranderingen in de afgifte van dopamine, die de emotionele respons reguleert. De ziekte van Parkinson is een progressieve aandoening van het zenuwstelsel geassocieerd met tremoren, stijfheid en vertraging van beweging. Typisch ontwikkelt Parkinson zich pas vanaf de leeftijd van 60 jaar of later.
Het team gebruikte de Utah Population Database (UPDB), die vitale en medische dossiers bevat van meer dan 11 miljoen mensen die in de staat hebben gewoond, om twintig jaar historische gegevens te onderzoeken. In aanmerking komende patiënten werden geboren tussen 1950? 1992, waren ten minste 20 jaar oud tegen het einde van 2011, waren inwoners van Utah na 1 januari 1996 en hadden geen voorafgaande diagnose van Parkinson of Parkinson-achtige ziekten.
Met behulp van de UPDB stelde Hanson en zijn team een ADHD-populatie samen, bestaande uit 31.769 patiënten, waarvan 4.960 voorgeschreven stimulerende geneesmiddelen waren (2.716 ontvangen amfetaminezouten, 1.941 ontvangen methylfenidaat en 303 kregen beide). De niet-ADHD-vergelijkingspopulatie bestond uit 158.790 individuen die waren gekoppeld aan de ADHD-groep op geslacht en leeftijd (5 tot 1).
Naast het verwerken van verschillen in geslacht en leeftijd, controleerde de studie de effecten van psychotische stoornissen en tabaksgebruik die geassocieerd zouden kunnen zijn met Parkinson onafhankelijk van ADHD. Patiënten met een voorgeschiedenis van drugs- of alcoholmisbruik werden uitgesloten van het onderzoek. Het team kon geen rekening houden met andere factoren die een bijdrage zouden kunnen leveren aan de ontwikkeling van de ziekte van Parkinson, waaronder hoofdtrauma, hersenletsel en milieutoxine.
Volgens Hanson moeten de studieresultaten als voorlopig worden beschouwd. Deze studie kan worden beperkt door de misclassificatie van niet-ADHD-proefpersonen, die werden gediagnosticeerd met de stoornis buiten Utah, gemiste of onjuiste diagnose van Parkinson-achtige ziektesymptomen en het gebrek aan informatie over de duur van gebruik en dosering van ADHD-medicatie voorgeschreven .
Dit project bouwt voort op onderzoek uit het verleden dat een verband aangeeft tussen amfetaminemisbruik en het begin van de ziekte van Parkinson, bevestigd door andere onderzoeksgroepen.
"Ik geloof dat de behandeling nog steeds een voordeel is, vooral voor kinderen die hun ADHD-symptomen niet onder controle kunnen houden," zei Hanson. "Medicatie moet echt van geval tot geval worden overwogen."
Meer informatie: "Verhoogd risico op ziekten van de basale ganglia en cerebellum bij patiënten met een voorgeschiedenis van Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder," Neuropsychopharmacology.
Geleverd door University of Utah