Welzijn of niet zijn, that's the question
Laten we dit nieuwe jaar meer aan welzijn dan welvaart gaan denken, de meermeer economie loopt toch bijna op zijn einde. Politici, die het beleid zouden moeten maken weten dat ook, maar willen het niet weten en zeker niet vertellen.
Waar de meermeer economie van de laatste 200 jaar toe heeft geleid en hoe slecht die voor uw gezondheid is kunt u
hier lezen.
Hier een voorbeeld over wat welzijn zou kunnen zijn.
Een rijke manager was eens op vakantie in een arm land. Daar zag hij een visser die lui in de zon naast zijn boot lag.
‘Waarom ben je niet aan het vissen?’ vroeg de manager.
‘Omdat ik voor vandaag genoeg vis gevangen heb’, zei de visser.
‘Waarom vis je niet verder zodat je nog meer vis hebt?’
‘Wat zou ik met nog meer vis moeten doen?’
‘Je zou die vis kunnen verkopen. Zo zou je geld verdienen. Met dat geld zou je een motor kunnen kopen voor je boot, zodat je nog meer vis zou kunnen vangen. Met het geld dat je daarvoor zou krijgen, zou je netten van nylondraad kunnen kopen. Zo zou je nog meer vis kunnen vangen en nog meer geld verdienen en na een poosje een tweede boot kunnen kopen... Misschien zelfs een hele vloot na verloop van tijd. En dan zou je een rijk man zijn, zoals ik.’
‘En wat zou ik dan moeten doen, als ik rijk was?’ vroeg de visser.
‘Dan zou je kunnen gaan zitten en van het leven genieten,’ zei de manager.
De visser lachte.
‘Dat is precies wat ik nu al doe’.
En natuurlijk is in de praktijk de situatie wat ingewikkelder en gevarieerder.
Zoals ieder jaar maken veel mensen voor het nieuwe jaar weer voornemens om iets te veranderen in het leven.
Wellicht kan een paar conclusies van het boek Als ik het leven over mocht doen u daarbij helpen.
Bronnie Ware heeft in dit boek geschreven over de vijf dingen die mensen het meest betreuren aan het einde van hun leven. Als verpleegster die al jaren werkt op de palliatieve afdeling schetst ze een uniek beeld van hoe patiënten op hun leven terugkijken.
· 1) Ik wou dat ik vroeger de moed had om een leven te leiden dat trouw was aan mezelf. Ik wou dat ik minder had geleefd volgens de verwachtingen van anderen.
"Dit was de meest voorkomende spijt", zegt Ware. "Als mensen beseffen dat hun leven bijna voorbij is, worden ze geconfronteerd met dromen die ze nooit hebben vervuld. De meeste mensen hebben nauwelijks de helft van hun dromen gerealiseerd en vaak ligt dat aan de keuzes die ze destijds hebben gemaakt. Of de keuzes die ze moesten maken."
· 2) Ik wou dat ik minder hard had gewerkt.
"Alle mannelijke patiënten die ik heb verzorgd, vertelden me dit", zegt de verpleegster. "Ze misten hun opgroeiende kinderen en het gezelschap van hun vrouw. Bij vrouwen kwam dit minder vaak voor, omdat ze van een generatie zijn waar de man de enige kostwinner was."
· 3) Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
"Veel mensen hebben hun gevoelens onderdrukt omdat ze geen zin hadden in een polemiek. Met als gevolg dat ze zich verzoenden met een "middelmatig" bestaan. Terwijl ze in staat waren om meer te bereiken. De bitterheid die om die reden ontstaat, mondt vaak uit in ziektes."
· 4) Ik wou dat ik contact was blijven houden met mijn vrienden.
"Heel vaak realiseerden ze zich niet wat de voordelen waren van oude vrienden, tot ze de dood in de ogen keken", aldus Ware. "Pogingen om die vrienden alsnog op te sporen draaiden veelal op niets uit. Ze zaten gevangen in hun eigen leven, waardoor ze die kostbare vriendschappen lieten verwateren. Iedereen miste zijn of haar vrienden op het einde."
· 5) Ik wou dat ik mezelf gelukkiger had gemaakt.
"Deze bekentenis kwam verrassend vaak voor", aldus de vrouw. "Op de laatste dagen of weken na realiseerden ze zich niet dat geluk een eigen keuze is. Ze bleven vaak vasthouden aan oude gewoonten en patronen. Daardoor maakten ze zichzelf wijs dat ze geen nood hadden aan verandering, ook al was dit wel degelijk het geval."
(Januari 2013)
Reacties: