De rol van vitamine D bij de Spaanse griep*
Uit onderzoek door de Amerikaanse overheid blijkt dat er een verband was tussen bloedwaarden
vitamine D en de kans op overlijden aan de Spaanse
griep. De Spaanse griep was een pandemie in 1918-1919 die wereldwijd wellicht 20-100 miljoen mensen het leven heeft gekost. In Amerika waren dat waarschijnlijk 675.000 doden, waarvan de meeste niet direct aan het virus stierven doch aan een door het virus veroorzaakte bacteriële longontsteking. Bij onderzoek in 1919 bleek dat in het zuiden, in de staat Texas het aantal doden als gevolg van de griep aanzienlijk lager was dan in het Noorden in de staat Connecticut. In Texas waren 0,78 doden per 100 griepgevallen en in Connecticut 3,14 doden per 100 griepgevallen. Door ook de hoeveelheden UV(B)straling in het zonlicht te vergelijken bleek er een sterk verband te bestaan tussen de hoeveelheid UV(B) straling en de kans op doodgaan aan de griep. Afhankelijk van de hoeveelheid UV(B) straling wordt meer of minder vitamine D in het lichaam aangemaakt.
Er zijn twee mechanisme waardoor vitamine D het risico op doodgaan aan een griepvirusinfectie voorkomt. Allereerst reduceert vitamine D in het lichaam de aanmaak van pro-inflammatoire cytokines en stimuleert vitamine D de aanmaak van lichaamseigen cathelicidine (LL37), dat binnendringende bacteriën, schimmels en virussen doodt.
Omdat de herfst en winter voor de deur staan is het niet onverstandig volgens de
onderzoekers om te zorgen voor goede bloedwaarden vitamine D.
The Possible Roles Of Solar Ultraviolet-B Radiation And Vitamin D In Reducing Case-Fatality Rates From The 1918-1919 Influenza Pandemic In EU
An estimated 675,000 Americans died from the A/H1N1 pandemic influenza in the United States in 1918-1919. Many of these deaths were from ensueing bacterial pneumonia rather than directly from the viral infection. The United States Public Health Service conducted surveys in twelve cities and rural areas of the country in late 1918 to early 1919 to determine the case-fatality rate in each city or area. Case-fatality rates varied from 0.78 deaths/100 cases in San Antonio, Texas to 3.14 deaths/100 cases in New London, Connecticut. The strong variation with location suggested that solar ultraviolet-B (UVB) irradiance, through production of vitamin D, reduced the risk of death following infection by this pandemic influenza.
To investigate this possibility, the case-fatality rate data were compared statistically with solar UVB doses in July and January. Strong correlations with UVB doses were found for both indices.
There are two mechanisms whereby vitamin D can reduce the risk of death once the pandemic influenza virus infection took hold: reduced production of proinflammatory cytokines and reduced risk of bacterial pneumonia. The hormonal metabolite of vitamin D, 1,25-dihydroxyvitamin D, reduces the production of cytokines from T-helper 1 type (proinflammatory). 1,25-dihydroxyvitamin D also induces the production of human cathelicidin, LL-37, which has both antimicrobial and antiendotoxin properties. LL-37 has been found effective in reducing the risk of several types of bacteria, and is also thought to reduce the risk of respiratory viral infections including seasonal influenza.
Whether this finding is relevant to the current A/H1N1 influenza virus outbreak is unknown but should be
evaluated.
"The authors propose a very interesting hypothesis based on intriguing observations that vitamin D deficiency and influenza infection share a similar pattern in incidence during the year. Recent work by several groups have demonstrated that vitamin D induced anti-microbial peptides that may be important for the immune defense against pathogens such as virus. As we are entering the fall and winter season, it may be worth considering addressing vitamin D status in individuals at risk for influenza
infection."
Link to paper describing the ecological
study.
Source
Sunlight, Nutrition and Health Research Center (SUNARC) (Augustus
2009)
