Chronisch
lawaai verhoogt kans op hartaanvallen
Blootstelling
aan chronische geluidsoverlast verhoogt het risico op een hartaanval. Dat blijkt
uit een net gepubliceerd onderzoek van Dr. Stefan Willich, directeur van het
Duitse Instituut voor Sociale Geneeskunde, Epidemiologie en Gezondheidseconomie.
Het is niet zozeer de ergernis van het geluid dan wel een fysiologisch proces
dat erdoor op gang gebracht wordt, dat de oorzaak is van het hartlijden. Mannen
en vrouwen reageren trouwens verschillend op chronisch lawaai.
Onderzoekers van de Charité Universiteitskliniek van Berlijn hebben daaruit de
conclusie getrokken dat de tolerantiedrempel voor geluid op de werkplaats moet
verlaagd worden van de huidige Europese norm van 85 decibel naar 65 en 75
decibel. Mensen die al aan een hartziekte lijden, doen er bovendien goed aan
lawaaioverlast te vermijden, stellen ze.
Het rapport is gebaseerd op een gecontroleerde studie waarbij alle 32
ziekenhuizen van Berlijn betrokken werden. In de periode van 1998 tot 2001
werden meer dan 2.000 slachtoffers van een hartaanval vergeleken met 2.000
controlepatiënten die aan andere trauma's leden. Van de 4.115 patiënten was
drie vierde mannelijk. De gemiddelde leeftijd van de mannen was 56. Bij de
vrouwen was deze 58.
De NaRoMI (Noise and Risk of Myocardial Infarction) studie was er op gericht om
subjectieve en objectieve overlast te onderscheiden en om al dan niet een
verband te vinden tussen cardiovasculair lijden en blootstelling aan chronisch
lawaai in de woon- en werkomgeving. Dr. Stefan Willich stelt vast dat chronisch
lawaai, zoals van een nabij gelegen autoweg of een luchthaven de kans op een
hartaanval verhoogt met 50 procent bij mannen, en verdrievoudigt bij vrouwen.
Geluidsoverlast op de werkvloer had dan weer wel effect op mannen (30 pct) maar
niet op vrouwen. Subjectieve waarnemingen, zoals ergernis, hadden enkel een
marginaal effect op de gezondheid van vrouwen.
Volgens Dr. Willich is het verschil tussen mannen en vrouwen enerzijds te wijten
aan het feit dat vrouwen doorgaans minder aan lawaai worden blootgesteld op de
werkvloer en dat er anderzijds een verschil is in pathosfysiologische respons,
wat nog verder moet worden onderzocht. Hij stelde ook vast dat de toename van de
geluidsoverlast boven de 60 decibel geen enkel verschil maakte. "Wat de
grens voor draaglijk geluid dus ergens rond de 60 decibel legt", zegt
Willich. Zestig decibel is het doorsnee geluidsniveau in een druk kantoor.
Wel is er een consistent verband tussen de duur van de blootstelling aan
geluidsoverlast en het risico op een cardiovasculaire aandoening, zegt Willich. Hij
gelooft dat geluid de psychologische stress doet toenemen, waarop er een
fysiologisch proces op gang komt waarbij meer adrenaline en noradrenaline
vrijkomt. Dat verhoogt de bloeddruk en doet de lipidenwaarden in het bloedplasma
stijgen. "Als er dan nog eens subjectieve factoren als roken of te halen
deadlines bijkomen, wordt het lawaai een externe factor die bijdraagt tot
atherosclerose of aderverkalking en hartlijden."
Chronic
noise and heart attack risk, study
Research
published online (Thursday 24 November) in European's leading cardiology journal,
European Heart Journal[1], links exposure to chronic noise with an increased
risk of heart
attack.
Furthermore, the risk seems to be associated more with the physiological effect
of environmental and work noise than with the annoyance it causes individuals,
although there are differences in effects between men and women.
Their findings have prompted researchers from Charité University Medical Centre
in Berlin, Germany, to call for the level requiring workplace ear protection to
be lowered from the current 85 decibels, widely used in western Europe, to
somewhere between 65 and 75 decibels. They believe this is especially important
for people with existing cardiovascular disease.
In a case-control study involving all 32 hospitals in Berlin between 1998 and
2001, the researchers compared over 2,000 heart attack patients with over 2,000
control patients admitted to trauma and general surgery departments. Of the
4,115 total, about three-quarters were men and a quarter were women. The mean
age of the men was 56 and the mean age of the women was 58.
The NaRoMI (Noise and Risk of Myocardial Infarction) study was designed to
determine the association between chronic noise and the risk of heart
attack
in men and in women and to assess the risks of subjective annoyance and
objective noise levels in the environment and the workplace. The research team
used interviews and independent environmental and work noise assessments in
their analysis. The findings apply to men and women under 70 living in cities,
who had non-fatal heart attacks.
Lead author Dr Stefan Willich, Director of the Institute for Social Medicine,
Epidemiology and Health Economics at the medical centre, said: "Our results
demonstrate that chronic noise exposure is associated with a mildly to
moderately increased risk of heart attack. The increase appears more closely
associated with actual sound levels rather than with subjective annoyance.
However, there were differences between men and women and these need further
investigation."
General environmental noise, such as that of traffic, affected both sexes,
increasing the risk of heart
attack
by nearly 50% for men and by about three-fold for women. Workplace noise levels
increased the risk for men by nearly a third, but did not affect women's risk.
Where the individual's subjective reaction of annoyance was concerned,
environmental noise had no effect on men, but marginally increased women's risk.
However, the situation was reversed for workplace noise, with the risk for men
from annoyance rising by nearly a third but with no effect in women.
Dr Willich said that the differences between men and women may be because women
tend to spend more time at home and were generally less exposed to loud
workplace noise. Most previous studies on noise had concentrated on men and this
was the first to find evidence of an effect in women, so the results on women
needed confirming. "However, gender-specific reaction and
pathophysiological response also seems possible and we should investigate this,"
he said.
The researchers also found that risk did not rise in concert with rising noise
levels. "This means we seem to be looking at a threshold at which risk
occurs and remains constant above this, and this appears to be around 60
decibels," said Dr Willich. Sixty decibels is the level of noise typically
experienced, for example, in a busy large office.
The findings were consistent with a hypothesis that there is an association
between long-term noise exposure and risk of cardiovascular disease, according
to Dr Willich. (The study did not look at transitional exposure, such as driving
to work. Nor did it include rural populations or people over 70).
A mechanism that might explain the link, said Dr Willich, was that noise could
increase psychological stress and anger, leading to physiological changes in the
body such as increased levels of adrenaline and noradrenaline, which are
associated with increased blood pressure and plasma lipids.
"Such mechanism may be further modified by personal parameters - smoking or
pressure from meeting deadlines. In that case, chronic noise would be the
equivalent of an outside risk factor contributing to atherosclerosis and
cardiovascular disease."
His team plan further studies. But, in the meantime, their findings have
convinced them that the current levels of 85 decibels (equivalent to road
construction equipment, for example) are too high. "We should definitely be
looking at something lower. The exact value is unclear, but somewhere between 65
and 75 decibels," he said. "It is particularly important to focus on
people with known cardiovascular disease to improve prevention for them, either
by not exposing them chronically to heavy noise or by lowering the threshold for
protective wear."
[1] Noise burden and the risk of myocardial infarction. European Heart Journal.
doi:10.1093/eurheartj/ehi658.
The European Heart Journal is an official journal of the European Society of
Cardiology. Please acknowledge the journal as a source in any articles. Paper
available on request.
Margaret Willson
m.willson@mwcommunications.org.uk
European Society of Cardiology
http://www.escardio.org
(November
2005)
