Printen
Gekweekte
zalm bevat meer dioxine en andere kankerverwekkende stoffen als
polychloorbifenylen (pcb's) dan wilde zalm, blijkt uit wereldomvattend onderzoek.
Vooral Noord-Europese zalm blijkt vervuild, gevolgd door zalm uit Noord-Amerika
en Chili.
Volgens de onderzoekers
van de Universiteit van Albany in New York heeft de vervuiling te maken met het
voer dat de zalm in de kwekerijen krijgt. Het voer bevat dikwijls visolie en
vismeel, dat meestal wordt gemaakt van een beperkt aantal vissoorten die zelf
veel verontreinigende stoffen bevatten. Wilde zalm heeft een veel gevarieerder
dieet. De geografische verschillen komen overeen met de uiteenlopende mate van
vervuiling in de oceanen; Europa werd eerder geïndustrialiseerd dan Noord- en
Zuid-Amerika en de zee is daar ook meer verontreinigd.
De onderzoekers raden
consumenten aan vaker wilde zalm te eten. Kwekers zouden de samenstelling van
het voer moeten veranderen, bijvoorbeeld door visolie te vervangen door sojaolie.
De
levensmiddelenwaakhond van de Amerikaanse overheid, de Food and Drug
Administration, tekent bij het donderdag in het tijdschrift Science verschenen
onderzoek aan dat de vervuiling zeer gering is en dat de Amerikanen daardoor
niet aan een ander dieet moeten. De Amerikaanse consument is jarenlang
voorgehouden dat minstens twee keer per week vis eten beter is voor hart en
bloedvaten. Vooral zalm zou goed zijn omdat het veel goede vetzuren bevat en
weinig kwik. Volgens de FDA kan de schade beperkt worden door de zalm te grillen
en de huid te verwijderen, omdat dioxines, pcb's en andere schadelijke stoffen
vooral daarin worden opgeslagen.
"Wij vertellen de
mensen beslist niet dat ze geen vis moeten eten, wij vertellen hun alleen dat ze
minder gekweekte zalm moeten eten", aldus onderzoeker David Carpenter.
(2004)