Home / Nieuws / ...

Aminozuur tegen de ziekte van Huntington*
Uit een studie, weliswaar met muizen, blijkt dat het aminozuur cysteïne belangrijk te zijn tegen en in de behandeling van de ziekte van Huntington. Bij de ziekte van Huntington zo blijkt uit de studie verliest het lichaam de mogelijkheid om zelf cysteïne aan te maken. Aanvulling met cysteïne, dat veel gevonden wordt in wei proteïne, bleek bij de muizen verrassende resultaten te geven, een duidelijke verbetering in de symptomen en een langer leven, dan de muizen zonder de aanvulling. De studie. (April 2014)

Amino acid deficiency leads to brain degeneration in Huntington's disease
Working with genetically engineered mice, Johns Hopkins neuroscientists report they have identified what they believe is the cause of the vast disintegration of a part of the brain called the corpus striatum in rodents and people with Huntington's disease: loss of the ability to make the amino acid cysteine. They also found that disease progression slowed in mice that were fed a diet rich in cysteine, which is found in foods such as wheat germ and whey protein. 
Their results suggest further investigation into cysteine supplementation as a candidate therapeutic in people with the disease. 
Up to 90 percent of the human corpus striatum, a brain structure that moderates mood, movement and cognition, degenerates in people with Huntington's disease, a condition marked by widespread motor and intellectual disability. And while the genetic mutation underlying Huntington's disease has long been known, the precise cause of that degeneration has remained a mystery. 
In a report on their discovery in the advanced online publication of Nature, the Johns Hopkins researchers, led by Solomon Snyder, M.D., tracked the degenerative process to the absence of an enzyme, cystathionine gamma lyase, or CSE. 
"Usually it's very hard, if not impossible, to develop straightforward mechanisms that explain what's going on in a disease. What's even harder is even if you can find a mechanism that causes a tissue to rot, usually there's nothing you can do about it," says Snyder, a professor of neuroscience at the Johns Hopkins University School of Medicine. "In this case, there is." 
Huntington's disease, an inherited disorder, does its damage because of abnormal DNA coding for the amino acid glutamine. Healthy individuals have some 15 to 20 DNA "repeats" in that part of their genetic code, while Huntington's disease gene carriers have more than 36 - and often upward of 100. Children born to a parent carrier have a 50/50 chance of inheriting the disorder, and the greater the number of repeats, the earlier the age of onset of the incurable disorder. 
Bindu Diana Paul, Ph.D., a molecular neuroscientist and faculty instructor in Snyder's laboratory, was studying mice lacking CSE, which helps make the amino acid cysteine and hydrogen sulfide that moderate blood pressure and heart function. Paul, who had previous research experience with Huntington's disease, says she was startled to observe that her mutant mice also behaved a lot like those with the disease. 
When a normal mouse is dangled upside down from its tail, it will twist and turn and try to bite the offending hand, she explains. But her CSE-knockout mice stayed relatively still and clasped their paws together - the same behavior she'd observed in mice with the rodent equivalent of Huntington's disease. "It looked like there was a neurological deficit," Paul says. "But nobody had looked at CSE in the brain." 
Paul and Snyder began monitoring CSE in mouse and human brain tissues and found considerably less CSE in all diseased tissues. All people carry some normal huntingtin protein made by the Huntington's disease gene, although the protein's function remains elusive. But people with Huntington's disease also carry mutant huntingtin proteins. Snyder and his team saw that the mutant proteins were attaching themselves to a crucial protein responsible for turning the CSE gene on or off, which ultimately led the diseased rodent and human brain tissues to be deprived of cysteine. 
To see if loss of cysteine was directly responsible for the symptoms associated with Huntington's disease, the Johns Hopkins team turned to readily available sources of the substance in everyday foods and fed mice a cysteine-rich diet. 
The results, Paul says, were striking. When those mice were dangled from their tails, they resumed struggling, although with a bit less vigor than their healthy peers. They were able to grip an object with greater strength, and they took longer to fall off a balancing apparatus than CSE-knockout mice. Their life expectancies increased one to two weeks. 
Snyder and Paul say they are cautiously optimistic about the results, noting that although they suggest a possible treatment for Huntington's disease, it's clear that a high cysteine diet merely slows rather than halts the progression of the disease. Moreover, the results in live mice may not occur in humans. 
· References
Additional authors include Juan Sbodio, Risheng Xu, M. Scott Vandiver, Jiyoung Cha and Adele Snowman, all from the Johns Hopkins University School of Medicine. 
This work was supported by the United States Public Health Service (grant MH18501) and the Cure Huntington's Disease Initiative. 
Johns Hopkins Medicine 

De door de computer vertaalde Engelse tekst (let op: gelet op de vaak technische inhoud van een artikel kunnen bij het vertalen wellicht vreemde en soms niet helemaal juiste woorden en/of zinnen gevormd worden)

Aminozuur deficiëntie leidt tot degeneratie van de hersenen bij de ziekte van Huntington
Werken met genetisch gemanipuleerde muizen , Johns Hopkins neurologen rapporteren zij geïdentificeerd wat ze geloven de oorzaak van het grote desintegratie van een deel van de hersenen die het corpus striatum bij knaagdieren en mensen met de ziekte van Huntington : verlies van het vermogen om het aminozuur maken cysteïne . Zij vonden ook dat progressie van de ziekte vertraagd in muizen die werden gevoed met een dieet rijk aan cysteïne die wordt gevonden in voedingsmiddelen zoals tarwekiemen en wei -eiwit .
Hun resultaten suggereren verder onderzoek naar cysteïne suppletie kandidaat therapeutische bij mensen met de ziekte .
Tot 90 procent van de menselijke corpus striatum , een hersenstructuur die gematigden stemming , beweging en cognitie , ontaardt bij mensen met de ziekte van Huntington , een aandoening die wordt gekenmerkt door wijdverbreide motorische en verstandelijke beperking . En terwijl de genetische mutatie onderliggende ziekte van Huntington lang bekend is , de precieze oorzaak van deze degeneratie is een mysterie gebleven .
In een verslag over hun ontdekking in de geavanceerde online publicatie van Nature , de Johns Hopkins onderzoekers, geleid door Solomon Snyder , MD , volgde de degeneratieve proces om de afwezigheid van een enzym , cystathionine gamma lyase of CSE .
"Meestal is het heel moeilijk , zo niet onmogelijk , om eenvoudige mechanismen die uitleggen wat er gaande is in een ziekte te ontwikkelen . Wat nog moeilijker , zelfs als je een mechanisme dat een tissue te rotten oorzaken kan vinden , meestal is er is niets wat je kunt doen , " zegt Snyder , een professor in de neurowetenschappen aan de Johns Hopkins University School of Medicine . "In dit geval is er . '
Ziekte van Huntington , een erfelijke aandoening , heeft de schade door abnormale DNA dat codeert voor het aminozuur glutamine . Gezonde individuen hebben een aantal 15-20 DNA " herhalingen " in dat deel van hun genetische code , terwijl de ziekte van Huntington gen dragers hebben meer dan 36 - . En vaak boven de 100 kinderen geboren in een moedermaatschappij hebben een 50/ 50 kans om te erven stoornis , en hoe groter het aantal herhalingen , hoe eerder de leeftijd van begin van de ongeneeslijke ziekte .
Bindu Diana Paul , Ph.D. , een moleculair neurowetenschapper en docenten instructeur in Snyder's laboratorium , studeerde muizen ontbreekt CSE , die helpt om het aminozuur cysteïne en waterstofsulfide dat matig bloeddruk en hartfunctie . Paul, die eerder onderzoek ervaring met de ziekte van Huntington had , zegt ze schrok op te merken dat haar mutante muizen gedroegen zich ook veel op die met de ziekte .
Wanneer een normale muis ondersteboven aan zijn staart wordt bungelen , zal het ook wendt of keert en probeer de gewraakte de hand beet , legt ze uit . Maar haar CSE - knockout muizen bleef relatief stil en geklemd hun poten samen - hetzelfde gedrag ze bij muizen met het knaagdier equivalent van de ziekte van Huntington had waargenomen . " Het leek alsof er een neurologische uitval , " zegt Paul . " Maar niemand had gekeken CSE in de hersenen . "
Paul en Snyder begon toezicht CSE in muis en menselijke hersenen weefsels en vonden aanzienlijk minder CSE in alle zieke weefsels . Alle mensen dragen wat normaal huntingtinproteïne gemaakt door de ziekte van Huntington -gen , hoewel de functie van het eiwit blijft ongrijpbaar . Maar mensen met de ziekte van Huntington voeren ook mutant huntingtine eiwitten . Snyder en zijn team zag dat de mutante eiwitten zelf werden verbonden aan een cruciaal eiwit dat verantwoordelijk is voor het draaien van het CSE -gen aan of uit , die uiteindelijk leidde de zieke knaagdieren en menselijk hersenweefsel te worden beroofd van cysteïne .
Om te zien of verlies van cysteïne was direct verantwoordelijk voor de symptomen geassocieerd met de ziekte van Huntington , de Johns Hopkins team draaide zich om makkelijk toegankelijke bronnen van de stof in het dagelijks voedsel en gevoede muizen een cysteïne - rijk dieet .
De resultaten, zegt Paulus , waren opvallend . Wanneer deze muizen werden bungelden hun staarten , ze hervat worstelen , zij het met iets minder kracht dan hun gezonde leeftijdsgenoten . Ze waren in staat om grip een object met meer kracht, en ze duurde langer om af te vallen een afweging apparaat dan CSE - knockout muizen . De levensverwachting steeg een tot twee weken .
Snyder en Paul zeggen dat ze zijn voorzichtig optimistisch over de resultaten , en merkt op dat, hoewel ze wijzen op een mogelijke behandeling voor de ziekte van Huntington , het is duidelijk dat een hoge cysteïne dieet alleen maar vertraagt dan stopt de progressie van de ziekte . Bovendien kunnen de resultaten in levende muizen niet bij de mens voorkomen .

Printen