Thomas Cowan, MD, is de
auteur van The Fourfold Path of Healing (New Trends Publishing) en
behoort aan de bestuurstafel van directeurs van de WPF. Zijn privé
praktijk ligt in San Francisco, Californie.
Het verhaal van hoe ik tot inzicht van het begrijpen van de oorzaak
kwam, en daarom ook tot een degelijke behandeling van het acute
coronaire syndroom, heeft fascinerende elementen van verassing en
prettige ontdekkingen. Ik dacht daarom dat het het beste zou zijn als ik
dit verhaal dat zich voor mij ontvouwde, zou beschrijven.
Het Acute Coronaire Syndroom (ACS) beschrijft een constellatie van
ziekte die bestaat uit angina (pijn in de borst), onbestendige pijn in
de borst, en myocardisch infarct (anders bekend als hartinfarct of MI).
Deze drie ziektes vormen een continuüm met angina als mildste symptoom,
en een hartaanval – als er een actuele afsterving van de hartcellen is
– als de ergste. De geschiedenis van deze ziektegroep is zowel
fascinerend als controversieel.
Het blijkt dat hartaanvallen in dit land tot in de 1930er jaren maar
zeer zelden voorkwamen. Maar vanaf dat decennium steeg het optreden van
een fatale MI snel van 3000 per jaar tot bijna een half miljoen per jaar
in de 1950er jaren.
Eigenlijk werd deze voorheen zelden voorkomende ziekte de leidende
oorzaak van overlijden in de VS. Het optreden daarvan steeg sindsdien
continu tot op recente datum, toen het er op leek dat het tij eventueel
een beetje zou omkeren en het aantal terugliep of tenminste stop stond.
Desondanks, na decennia van niets ontziend geknoei met het Amerikaanse
Dieet als manier om hartaanval te voorkomen, sterven er elk jaar nog
altijd bijna een miljoen Amerikanen aan hartziekte.
DE CONVENTIONELE THEORIE.
Zoals je je kunt voorstellen is het zo, dat toen duidelijk werd dat we
aan een soort van epidemie van deze ziekte leden, dat de doktors en
cardiologen een interesse in de ziekte ontwikkelden en een mogelijke
behandeling van deze ziekte. Omstreeks de eind 40er jaren, gaf het
medisch bestuur een eenvoudige en plausibele verklaring voor MI af, en
deze verklaring werd al spoedig algemeen geaccepteerd.
Het hedendaagse denken over hartinfarcten focust zich op de
bloedvoorziening naar de myocardische (hart)cellen van het netwerk van
coronaire arteriën - - dat zijn die arteriën die bloed voorzien naar
het hart zelf. Er zijn vier hoofdaders die bloed voorzien aan een aparte
gedeelte van het hart. De medische experten geloven dat als één of
meer van deze aders geblokkeerd wordt door plaque, er een toestand
ontstaat die atherosclerose heet en dat dan de binnenkant van de aders
versmald wordt, en de bloedstroming wordt ingeperkt, en, in tijden van
myocardische stress (zoals bij oefeningen of emotioneel trauma), de
onvoldoende zijnde bloedstroom schade veroorzaakt aan dat specifieke
gedeelte van het hart dat normaal gevoed wordt door de geblokkeerde
ader. Dit vermindert de bloedstroming veroorzaakt pijn (angina) en
vervolgens - indien die zwaarder is - een afsterven van het hartweefsel.
Hier lag een elegante en plausibele theorie. Voila ! Geval afgesloten !
Het enigste dat er nog moest worden uitgevonden was wat de oorzaak was
wat de arteriële blokkades veroorzaakte.
Het antwoord daar op werd in de 1950er jaren voorzien door Dr. Ancel
Keys. Keys wees de cholesterol aan als de schuldige, en claimde dat een
te veel aan cholesterol die er in het bloed zat de plaque in de aders
opbouwde.
Deze theorie overleefde vijftig jaar zonder enigerlei
veranderingen. In feite is het zo dat als iemand tegenwoordig een
hartaanval heeft die we vaak een “coronaire” noemen, dat we
refereren naar de vermoedelijke oorzaak van het probleem, de coronaire
aders.
Deze theorie over de oorzaak van hartaanvallen is zo in onze cultuur
ingeworteld dat tot kort geleden zelfs een medische scepticus zoals
ikzelf nooit op het idee kwam die in vraag te stellen. Mijn enigste
bezigheid met deze theorie was gericht op het materiaal in de plaque,
welk onderzoek onthulde dat het een afvalmateriaal is, en niet het
cholesterol. Maar ik gaf nooit enigerlei aandacht aan de fundamentele
vooropstelling, namelijk dat de geblokkeerde aders hartaanvallen
veroorzaakten.
Men moet daarbij zeggen dat deze theorie over de oorzaak van
hartaanvallen tot een enorme industrie heeft geleid die gewijd is aan de
diagnose en de behandeling er van. Angiogrammen (waarbij een kleurstof
wordt geïnjecteerd om te zien of de aders zijn geblokkeerd), bijpass
operaties, stents, angioplastie, cholesterol verlagende medicijnen en
laag in vet liggende laag cholesterolhoudende diëten zijn alle een
honderd procent gebaseerd op de acceptatie van geblokkeerde aders als
zijnde De Oorzaak van het acute coronaire syndroom.
Het hele debat in de moderne cardiologie, zowel de alternatieve als de
conventionele is hoe de opbouw van de plaque te stoppen of – meer
recent – hoe te voorkomen dat de plaque in de aders los komt en een
prop kan vormen, waarbij ze compleet een ader blokkeren die reeds
versmald werd door de plaqueopbouw.
DE DIGITALIS CONNECTIE.
Ca. 2 jaar gelden kreeg ik een mail
van de schoonzoon van een onlangs overleden en blijkbaar goed bekende
cardioloog Quintillaino H. de Mesquita. Voordat hij overleed,
publiceerde Dr. Mesquita een samenvatting van zijn 29-jarig onderzoek
dat hij in de cardiologie had gedaan, gegevens die hij “De Ware
Oorzaak en behandeling van MI’s” noemde. Zijn schoonzoon stuurde me
een email met de simpele vraag:”Als jij je patiënten puur
plantenextract in lage dosis van de digitalis geeft, verlaagt dit dan
het optreden van MI’s ?
Zijn vraag was eigenlijk een antwoord op een reeks artikelen die de
effectiviteit van lage dosis volwaardige digitalis beschreven in de
behandeling van een aantal verschillende soorten kankers, die ik onlangs
op mijn website had gezet, www.fourfoldhealing.com.
Ik schreef hem terug en vroeg waarom hij dat wilde weten. Hij antwoordde
dat in Dr. Mesquita’s pioniersstudie op wat hij noemde de myogene
spiertheorie (dat is voorkomend uit de spieren) van hartziekte, hij over
een onverwacht resultaat was gestrompeld: de digitalis die ze gebruikten
om MI te behandelen verlaagde ook enorm het voorkomen van kanker bij hun
hartpatiënten, en mijn website was de enigste die ze konden vinden die
dit verband noemde.
Omdat ik nog nooit gehoord had van de myogene theorie en ook nog nooit
van het gebruik van digitalis voor een hartaanval, vroeg ik hem wat dat
nu allemaal betekende. Zijn antwoord bestond uit een doos van artikelen
en boeken die in de laatste 50 jaar allemaal werden gepubliceerd en die
bleken de coronaire blokkage theorie van MI’s te weerleggen, en dat
wat hij de myogene theorie noemde ondersteunden. Ik besteedde de
volgende 2 maanden er aan om me over deze studies te gooien tot ik er
overtuigd van werd dat dit misschien het grootste medische nieuws van
het decennium was, en misschien zelfs van de hele eeuw.
DE MYOGENE (afkomstig van de
spieren) THEORIE.
De myogene theorie van MI’s beweert in het kort
gezegd het volgende:
1. De coronaire obstructietheorie verklaart niet
adequaat alle geobserveerde feiten die met MI’s te doen hebben.
2. De grootste etiologische factor (oorzaak en
gevolg) in een MI, is een
destructief chemisch proces op het myocardische (hartspier) weefsel,
vooral ook in stresssituaties of vaak ook als gevolg van een ziekte in
de kleine bloedvaten, krijgt het myocardische weefsel te weinig zuurstof
en voedingsstoffen. Dit leidt tot een
destructieve melkzuuracidose in het weefsel, dat indien het niet tot
staan gebracht wordt, leidt tot de dood van de myocardische cellen. Dit
proces staat grotendeels niet in verband met coronaire arteriële
ziekte.
3. Het regelmatige gebruik van cardiotonicums,
primair laag gedoseerde volwaardige digitalisextracten of het extract
van een ander kruid met de naam g- strophantis, voorkomt deze letale
acidose en voorkomt en corrigeert daarom de werkelijke oorzaak van dit
syndroom. Het resultaat is een wezenlijk lager ziekte-aantal en
overlijden aan hartziekte.
Laten we eerst eens enkele van de gegevens bekijken die deze gegevens
ondersteunen. Allereerst moeten we ons afvragen of de coronaire
obstructietheorie adequaat de geobserveerde feiten verklaart. Het is
interessant dat in de 1940er en 1950er jaren toen de coronaire theorie
het eerst werd voorgesteld, dat die niet geaccepteerd werd door de
meerderheid van de cardiologen. Ze zeiden dat de coronaire arteriën
niet de enigste arteriën zijn die plaque hebben, en het enigste weefsel
dat tijdens een hartinfarct van een verminderde bloeddoorstroming lijdt,
dat van het hart is. Met andere woorden krijgt niemand een miltaanval of
een nierinfarct, ondanks dat deze aders die deze organen voeden ook een
opbouw aan plaque hebben.
Verder onthult de medische litteratuur enkele verwonderlijke
ontdekkingen. In een rapport uit 1998 door Mirakami, stelde de auteur
vast dat van diegenen die een acute MI hadden, er 49 % een blokkage had,
30% geen coronaire blokkage had, en 14 % had onvoldoende blokkage om de
bloedstroming te belemmeren, en 7% had een “andere ziektetoestand”.
In een rapport uit 1972 liet de onderzoeker Roberts weten dat bij een
acute Mi maar 50-60 % bewijs was dat er voldoende blokkage was om de
bloeddoorstroming te belemmeren. En een 25-jarig autopsie-onderzoek van
patiënten die overleden aan een acute MI dat door Spain en Brades werd
uitgevoerd wees uit dat maar 25 % voldoende blokkage had om bij te
dragen aan hun MI, terwijl een totaal van 75% maar een heel kleine tot
matige blokkage had.
In een tweede verhandeling rapporteerden deze zelfde auteurs een
opmerkelijk verassende ontdekking: hoe fataler een hartaanval was, hoe
langer de verstreken tijd tussen de Mi en de dood was (en de daar op
volgende autopsie), hoe groter de waarschijnlijkheid was dat ze
beduidende blokkages konden vinden. Als de dood een uur na het begin van
een Mi optrad, dan had maar 16% voldoende blokkage om bij te dragen aan
hun MI; als de dood 24 uur na het begin van een MI optrad, dan
vermeerderde het aantal met voldoende blokkages om bij te dragen aan een
hartaanval tot 53 %. De auteurs concludeerden dat de arteriële
blokkages een consequentie, en niet een oorzaak, van het
myocardiale infarct waren.
Toen ik me verder met dit onderwerp bezig hield, stelde ik vast dat de
meeste prominente cardiologen in onze geschiedenis, sceptisch waren over
de coronaire theorie van MI. Zo zei bijvoorbeeld Dr. George E. Busrch:
“De cardiale patiënt sterft niet aan coronaire ziekte, maar aan
myocardiale ziekte”. Een artikel in het gewichtige blad Circulation
schrijft: ”Deze gegevens ondersteunen het concept dat een afsluitende
coronaire bloedprop (anders ook bekend als blokkage) geen primaire rol
in de pathogenese van een myocardiale infarct speelt”. Tenslotte, zegt
Dr. Epstein van het Nationale Institutes of Health in 1988: ”Ze
stelden vast dat in een gevorderde staat van versmalling van de
coronaire aders, de voorziening van bloed naar de hartspieren volledig
verzekerd wordt via parallel lopende adertjes die zich op natuurlijke
wijze vergroten in reactie op de blokkage”. In feite stelden de
onderzoekers vast dat hoe meer de aders zich versmalden, hoe minder
gevaar dat er voor een hartinfarct was.
Deze schokkende onderzoeken sluiten perfect aan bij een ander
onderzoek dat door de cardiologische wereld heen ging, en in 1988 werd
gepubliceerd onder de titel:” Twintig jaar by-pass chirurgie”.
Refererend aan twee grote onderzoeken - de Veterans Administration (VA)
Study, en de NIH Coronary Artery Surgery Study (CASS) - maakten de
auteurs de volgende verklaring: “Noch de VA noch de CASS hebben een
beduidend verschil vastgesteld tussen de lengte van het overleven tussen
op medische- en op chirurgische behandelende groepen als alle patiënten
waren geincludeerd. Met andere woorden, chirurgie voor by-pass
geblokkeerde aders verbeterde niet de overlevingskansen van een patiënt
– niet het resultaat dat men zou kunnen verwachten als geblokkeerde
aders de oorzaak van hartaanvallen zouden zijn. Aldus is het bewijs voor
de coronaire MI-theorie niet zo sterk, en in feite wordt die al weerlegd
in de relevante litteratuur.
DE THEORIE PAST BIJ DE FEITEN.
Dus, als hartinfarcten niet het
resultaat zijn van coronaire hartziekte, wat veroorzaakt dan wel ? De
myogene theorie van Dr. Mesquita past in feite aan alle gangbare
observaties over deze toestand. De myogene theorie heeft de stelling
waarvan wordt uit gegaan dat als resultaat van ziekte in de kleine
aders – de kleine slagaders en kleine bloedvaten – als consequentie
van factoren zoals stress, diabetes, roken en voedingsgebreken, de
hartcellen die metabolisch erg actief zijn lijden aan een inadequate
zuurstof- en voedingsstoffen-voorziening. Dit zuurstof- en
voedingsgebrek stijgt nog eens in omstandigheden van verhoogde stress.
Als dit gebeurt dan keren de hartcellen terug naar hun backup-systeem,
dat is anearobische fermentatie voor energiegeneratie – erg
overeenkomend met wat er in je beenspieren gebeurt als je te hard of te
ver rent. De anearobische fermentatie produceert melkzuur dat zich in
het weefsel ophoopt. Omdat je hart in tegenstelling tot de beenspieren
niet kan rusten, gaat deze voortgang in de acidose indien onbehandeld
door, en leidt tot de actuele dood van de myocardische cellen.
Als resultaat van dit necrotisch proces, verzamelt zich ontstekingsafval
in de weefsels, en het is dit afval dat de eigenlijke bron van de
coronaire ader blokkade is die aangetroffen wordt bij een overlijden aan
MI. Zoals je kunt indenken is het zo, dat hoe langer de tijd tussen de
MI en de sterfte, hoe groter de waarschijnlijkheid van een blokkade –
precies zoals geobserveerd in de studies.
De enigste conclusie die men nu daar uit kan trekken is dat de
hartcellen eerst afsterven en pas dan de ader geblokkeerd wordt met
afval die vrijkomt uit myocardische celsterfte, en dat is dus precies
het soort afval dat aangetroffen wordt in deze blokkades.
De gangbare praktijk om arteriële blokkades uit te spoelen kan wel
helpen het afval te verwijderen en de bloedstroming te herstellen naar
het beperkte arteriële systeem maar dit geeft op geen enkele manier aan
dat geblokkeerde aders de eerste gebeurtenis zijn in de reeks
opeenvolgingen van het proces dat tot een MI leidt. Alhoewel is de
hele nadruk op de coronaire blokkade fundamenteel een doodlopende weg en
gedoemd tot mislukken, of het nu te weeg gebracht wordt door een
chirurgisch zichtpunt (bypass, stents, etc) of door een medisch
zichtpunt (cholesterol verlagende medicijn, beperkende diëten etc).
MYOGENE THERAPIE.
De myogene therapie stippelt een heel andere preventieve behandeling
voor hartziekte uit, een die zich richt op de ziekte van de kleine
bloedvaten en de preventie van acidose van het hartweefsel. De theorie
verklaart ook waarom stress, diabetes en roken een hoge risicofactor
voor MI zijn, omdat deze factoren zich alle hebben uitgewezen dat ze
primair de kleine aders en kleine bloedvaten affecteren, en niet de
grote coronaire aders.
Maar het verhaal wordt zelfs interessanter. Het blijkt dat er eenvoudige
goedkope en erg effectieve middelen zijn, die effectief een
melkzuur-acidose in het hartweefsel voorkomen. Deze medicijnen hebben
zich eeuwenlang uitgewezen als zijnde cardiotonicums en werden gebruikt
voor het behandelen van hartziekte in iedere traditioneel medische
systeem in de wereld. De twee meest bekende zijn digitalis (het gewone
vingerhoedskruid) en strophantus een Afrikaanse wijnrank. Deze planten
zijn de bron van de zogenaamde cardische glycocides, digoxin en
digitoxin van digitalis, en ouabain van strophanthus.
De functie van deze bestanddelen is om het ritme en kracht van de
cardische contractie te regelen een de opbouw van het melkzuur in het
cardische weefsel te voorkomen. Dit is waarom deze planten eeuwenlang
werden gebruikt om congestief hartfalen te behandelen, ritmische
storingen en andere ontregelingen van de hartfunctie.
Het meest verwonderende is dat
deze bestanddelen exacte chemische kopieën zijn van de hormonen die
door onze adrenale klieren worden gemaakt. En onze adrenale klieren
produceren deze cardiotonicums uit……..cholesterol !
Nu weten we waarom al de draconische dietische en farmaceutische
maatregelen om cholesterol te verlagen niet geresulteerd hebben in een
vermindering van het percentage aan MI, en waarom vele studies hebben
uitgewezen dat als we ouder worden, de mensen met het hoogste
bloedwaarden cholesterol nog het langste leven. Als
we de cholesterol verlagen, dan versteken we ons lichaam van die
belangrijke substantie die het nodig heeft om cardiotonicums aan te
maken.
De myogene theorie verklaart ook waarom stress tot hartaanvallen kan
leiden. In omstandigheden van stress werken onze adrenale klieren erg
hard om veel hormonen aan te maken die de bloedsuiker regelen en helpen
het lichaam te herstellen. Als de adrenale klieren te zwak zijn of
overbelast, dan loopt de productie van de cardiotonicums terug naar een
klein pitje.
Terwijl er maar enkele studies in de conventionele litteratuur zijn die
de effectiviteit van digitalis of strophantus in de behandeling van MI
hebben beschouwd, wijzen de klinische resultaten van Dr. Mesquitas
kliniek van de laatste 22 jaar een enorme verlaging van het
overlijdenspercentage en een teruglopend Mi- en angina percentage zoals
ook van alle symptomen van het spectrum van acute coronaire syndroom,
door het gebruik van deze orale laag gedoseerde digitalis glycocides.
Deze resultaten zijn gepubliceerd in Teoria Myogenica Do Enfarte
Miocardio en zijn verkrijgbaar via de Infarct Combat Project
website, www.infarctcombat.org.
Ook de Duitse cardioloog Dr. Berthold Kern gebruikte g-strophantine voor
zijn studie voor de Duitse regering en dat zich ook met een dramatische
vermindering van de MI’s in zijn praktijk uitwees, die door het
gebruik van dit medicijn terugliep van 400 naar 20.
Verder zijn er vele berichten binnen gekomen uit Duitsland waar in
artsen spreken over de observatie dat ze een vermindering van 81% van
angina aanvallen verkregen door het gebruik van het orale g-strophantine.
In mijn praktijk gebruik ik in het algemeen orale strophantine in de
vorm van de bereiding die bekend staat als Strodival voor al mijn angina
en MI-patiënten, en ik heb bij ze allemaal een daling van het aantal
MI-aanvallen vastgesteld, van angina episodes, een verbeterde tolerantie
voor lichaamsoefeningen en in zoverre, geen MI’s. Indien gecombineerd
met een traditioneel dieet dat voedzaam is, levertraan, hoog
vitaminehoudende boterolie, CoQ10 (die helpt om de hartspier te
versterken) en Standard Process hart voedingsstoffen (Cardioplus, 3 x
daags 2 capsules), en Cataplex E2 drie maal daags 2 tabletten), heb ik
een enorme verbetering vastgesteld in het leven van patiënten met deze
anders verschrikkelijke toestand (opmerking: Zowel digitalis blad als
ook Strodival worden alleen door een doktor voorgeschreven die bekend is
met het gebruik er van)
De uiteindelijke ironie er van is dat de traditionele Chinese artsen
correct waren. De bijnieren (dat ze naar de nieren refereerden, helpt
het lichaam om te gaan met stress zoals ook de hormonen aan te maken (digoxin
en ouabain) die ons wonderbaarlijke hart gezond en sterk houden en open
om de volle schoonheid van het leven te kunnen genieten.
WAAROM PLAQUE EEN PROBLEEM IS.
Terwijl plaque in de aders leidt tot blokkage kan het niet de enigste
reden zijn voor hartziekte, en het is zonder twijfel zo dat het fenomeen
van atherosclerose (plaquevorming) een wezenlijk veel voorkomend
probleem is bij mensen, vooral als we ouder worden. Bepaalde delen van
onze aders verdikken zich vlugger en de vorming van wat dikke strepen
genoemd wordt om redenen die te doen hebben met de dynamiek van de
stroming – dat is de snelheid van de bloedstroming en de turbulentie
in die specifieke ader. Een bepaalde hoeveelheid van verdikking op
plaatsen waar de bloedstroom een hoop druk uitoefent is normaal en
beschermend, en dit treedt daarom bij iedereen op, maar de opbouw van
plaque is iets anders en kan tot vele problemen leiden. Zo kunnen
bijvoorbeeld geblokkeerde aders in het been kuitkrampen en pijn
veroorzaken die we dan toeschrijven aan tijdelijke spieruitputting,
(oftewel spierverlamming of pijn in het been als we lopen). In de
hersenen kan plaquevorming leiden tot een ischemische beroerte of
infarct (gebrek aan bloedstroming). In de nieren kan de verminderde
bloedstroom vanwege de plaquevorming in sommige gevallen een mogelijke
bijdragende factor van hoge bloeddruk zijn. Evenzo kunnen de verstopte
aders die naar de lever en milt leiden resulteren in een verminderde
functie in deze organen.
De redenen voor deze plaquevorming zijn onduidelijk. Alhoewel
wetenschappers lang de schuld hebben gegeven aan zulk opgebouwd
materiaal dat als gevolg van hoge cholesterolwaardes in het bloed
ontstaat, noemen geïnformeerde wetenschappers tegenwoordig een
ontsteking van de bloedvaten als zijnde de oorzaak.
Natuurlijk komt deze oorzaak secundair naast andere factoren zoals
stress, de consumptie van verwerkte plantaardige oliën en
voedingsgebreken (vooral van vitamine A en C en mineralen zoals koper).
Maar de vorming van plaque is geen voldoende verklaring voor het hele
fenomeen van myocardische ischemie. De reden dat dit het hart en niet de
lever en milt “aanvalt” is omdat het energieverbruik van het hart
veel hoger ligt en ook omdat het hart nooit rust. Omdat wetenschappers
deze factoren hebben overzien, is de behandeling van hartziekte
tegenwoordig veel minder effectief dan dat die zou kunnen zijn.
Het enigste andere orgaan waarvan men kan zeggen dat het van een
“aanval” kan lijden is de hersenen als er een beroerte optreedt.
Alhoewel treedt een beroerte gewoonlijk dan op als zich een prop vormt
in een van de aders die naar de hersenen leiden. Dit proces is niet
hetzelfde als van het melkzuur dat in het hart wordt opgebouwd.
HOE BESCHERM JE JE CAPILLAIREN.
* Vermijd een hoge
bloedsuikerspiegel: diabetes is een ernstige risicofactor voor schade in
de kleine adertjes. Een voedingswijze die hoog in vet ligt en laag in
koolhydraten is je beste bescherming tegen diabetes.
* Rook niet ! Roken is een risicofactor voor capilaire schade.
* Doe matige oefeningen buitenshuis.
* Vermijd verwerkte vloeibare plantaardige oliën, die zitten vol
met vrije radicalen die de capillairen kunnen beschadigen.
* Volg een voedingsstoffenrijke traditionele voedingswijze.
WEES VRIENDELIJK VOOR JE ADRENALE KLIEREN.
Omdat de adrenale klieren en speciaal de bijnierschors – het buitenste
gedeelte van de adrenale klier – beschermende cardiotonicums
produceert, is het een belangrijke strategie om jezelf tegen een
hartinfarct te beschermen door deze belangrijke klier goed te laten
werken.
* Vermijd stimulanten zoals koffie en daarmee in verband staande
substanties in koffie, thee en chocolade. Koffie veroorzaakt dat de
adrenale medulla (het binnenste gedeelte van de adrenale klier)
adrenaline gaat produceren. In antwoord daarop moet de adrenale cortex
een host van corticoide hormonen gaan produceren die het lichaam terug
brengen naar de homeostasis. Herhaalde schokken met cafeïne kunnen
leiden tot adrenale burnout, een situatie waarin de bijnierschors niet
in staat is de myriade beschermende en genezende substantie voor het
lichaam te produceren, inclusief de cardiotonicums.
* Probeer niet je cholesterol te verlagen – de cardiotonicums
zijn van cholesterol gemaakt
* Neem vitamine A. Het lichaam heeft vitamine A nodig om al de
hormonen te maken, van cholesterol.
De vitamine A-inname zou in evenwicht moeten zijn met de inname van
vitamine D en vitamine K2, van de vetten en orgaan vlees van zich met
gras voedende dieren.
* Eet geen transvetten. Transvetten van gedeeltelijk
gehydrogeneerde plantaardige oliën interfereren met het enzymensysteem
dat noodzakelijk is voor de productie van adrenale
bijnierschorshormonen.
* Let er op om een lage bloedsuikerspiegel te voorkomen. Als de
bloedsuikerspiegel te laag zakt, dan gaan de adrenale klieren in een
overdrive die de bloedsuikerspiegel weer terug omhoog brengt. Dit
betekent dat men suiker moet vermijden en geen maaltijden mag overslaan.
Er is gewoon geen vervangmiddel voor drie goede maaltijden per dag, op
regelmatige tijden, en die adequate proteïne en ruime hoeveelheden aan
goed vet bevatten.
